چاپ خبر

»

رابرت بازرمن

"پونوگرافی کودکان در اینترنت، مسئله­ای غیرقابل تحمل» عنوان کتابی است که اخیراً توسط فیلیپ جنکینز به نگارش درآمده و در آمریکا منتشر شده است. مقاله زیر به معرفی و نقد و بررسی این کتاب پرداخته و در مجموع با نویسنده کتاب همرأیی نشان می­دهد و نگرانی نویسنده را از رواج پدیده زشت و غیرانسانی پورنوگرافی کودکان در یط اینترنت می­ستاید. "

زمینه­های اندکی از رفتارهای جنسی وجود دارد که مانند سوءاستفاده جنسی از کودکان به شدت محکوم شده باشد و در عین حال، بسیار کم زیر نظر و تفکر موشکافانه و نقادانه قرار گرفته باشد. پورنوگرافی کودکان (با آن که تعریف مستقل و پذیرفته­شده­ای ندارد) اغلب به عنوان مظهر سوءاستفاده جنسی معرفی می­شود. درنتیجه، کتاب آقای جنکینز برای کسانی که علاقه­مند به مسائل و مشکلات ناشی از تمایلات جنسی به کودکان و نوجوانان، سوءاستفاده جنسی، پورنوگرافی و موارد شهوانی بر روي اینترنت هستند، مفید واقع می­شود. علی­رغم نقص­های کتاب، هیچ نوشته همتراز دیگری وجود ندارد که فرهنگ نابهنجار پورنوگرافی کامپیوتری کودکان را براساس افکار و عقاید خود فعالان امر، مورد بررسی قرار دهد. عقایدی که عمدتاً از طریق تابلوهای پیام­رسانی اعلام می­شود و پاسخ­گوی افرادی است که به دنبال جمع­آوری تصاویر پورنوگرافی کودکان می­باشند.

جنكینز به صراحت بیان می­کند که تصاویر پورنوگرافی کودکان، استثمارگرانه و تجاوزکارانه است، اما (معمولاً) در بحث از نوع و میزان مشکل و عکس­العمل­های ممکن در رابطه با آن، آرام و منطقی عبور می­کند. جنكینز در کتاب نه فصلی­اش [با عنوان «پورنوگرافی کودکان در اینترنت، مسئله­ای غیرقابل تحمل»] به طور ویژه به موارد و مطالب اینترنتی مورد توجه مردانی که به دختران نوجوان یا نابالغ گرایش دارند، می­پردازد. (او وجود گروه مشابهی از مردان را که به پسرها تمایل دارند، تصدیق می­کند، اما بیان می­دارد که نتوانسته فرهنگ مشابه اینترنتی برای این گروه بیابد.) به گفته جنکینز، پیدا کردن این موارد و مطالب در اشکال دیگر (مثلاً در مجله­ها و فیلم­ها) به خاطر وجود جریمه­های حقوقی سنگین و موفقیت در اجرای قانون برای ریشه­کن کردن تولید و خرید و فروش رسمی آن­ها تقریباً غیرممکن است. وی در اولین فصل کتابش، خصوصیات سکسی برخی از موارد پورنوگرافی کودکان را بر روی اینترنت شرح می­دهد، سپس برای نوشتن این کتاب، 3 هدف قائل می­شود: الف) ارائه تحقیقی انتقادی از تلاش­هایی که به منظور کنترل محتوای اینترنت صورت گرفته است؛ ب) فهمیدن آنکه چرا جامعه چنین دیدگاه تحریف­شده­ای از خطرات اینترنت برای کودکان و به طور عمده رخنه تدریجی کامپیوتر (Cyberstalking) دارد؛ و ج) بررسی اثرات فرهنگ نابهنجار پورنوگرافی اینترنتی کودکان در تئوری­های انحراف اخلاقی.

صرف گرفتن تصویری سکسی از یک کودک یا نوجوان به منظور مشاهده روی صفحه مانیتور، طبق قانون فدارل آمریکا ممنوع است، بدون در نظر گرفتن این که تصویر ذخیره شود یا به دیگران منتقل شود. برای اجتناب از این مشکل، منبع اصلی اطلاعات جنکینز، پیغام­هایی بود که بر روی تابلوي اعلانات اینترنتی (1) دیده می­شد. در آنجا، جمع­کننده تصاویر پورنوگرافی کودکان، در مورد فعالیتشان صحبت می­کردند و اطلاعات رد و بدل می­شد ولی اثری از تصاویر غیرمجاز وجود نداشت. وی همچنین قابلیت «نمایش خود به خود» (2) جستجوگر نت اسکیپ (Netscape) خود را از کار انداخت، به این معنا که عکس­های سایت­هایی که به آن­ها رجوع می­کرد، به طور خودکار بر روی مانیتورش به نمایش درنمی­آمدند بلکه به صورت نمادهای تصویری کوچکی درمی­آمدند که فقط نشان می­داد، عکسی وجود داشته است. البته این سوال ایجاد می­شود که اگر جنكینز تصاویر را ندیده باشد، چه طور می­دانست که آن سایت­ها واقعاً شامل پورنوگرافی کودکان می­باشند؟

جواب این است که کلکسیونرهای این نوع تصاویر، از طریق پیغام­های خود به روی بردهای خبررسانی، به سرعت یکدیگر را آگاه می­ساختند که آیا سایت واقعاً حاوی تصاویر کودکان و نوجوانان می­شود یا خیر؛ و نظراتشان را در مورد مضامین سایت بیان می­کردند. کلکسیونرها عملاً مانند منابع خبری بودند. استفاده جنکینز از پیغام­های اعضای حقیقی یک خرده فرهنگ جنسی می­دهد تا با آن به نوشته­ها و تصاویری از بسیاری فعالان زمینه­های سکسی غیرعادی و یا اشکال ممنوع رفتار جنسی، خارج از شرایط بالینی و قانونی دسترسی یابند.

در فصل دوم، جنکینز نادرستی ادعاهای شدیداً احساسی پیرامون تجارت فیلم­ها و مجلات پورنوگرافی کودکان در دهه 1970 میلادی ـ قبل از غیرقانوني اعلام شدن آن ـ را برملا می­سازد. این موضوع، صنعتی چند میلیارد دلاری نبود که صدهاهزار کودک را استثمار کند، بلکه حداکثر صنعتی چند میلیون دلاری بود که از طریق قوانین فدرال در ایالات متحده، تقریباً يك شبه از ميان رفت. با اين وجود، بعدها تابلوي اعلانات شبكه‌هاي داخلي – و پس از آن شبکه جهانی اینترنت و امکانات گرافیکی پیشرفته آن ـ به پورنوگرافی کودکان اجازه داد تا دوباره از راه کامپیوترپدیدار شوند. اکثر تصاویر پورنوگرافی کودکان، شامل کودکان و نوجوانانی هستند که با بدن برهنه ژست گرفته­اند که این مسئله در اکثر کشورهای غربی ممنوع نمی­باشد. با این حال، تعدادی عکس سکسی از نوجوانان یا افراد نابالغ در حال اعمال سکس با یکدیگر و یا با بزرگسالان قابل دسترسی است. در حالی که به نظر می­رسد، بعضی از تصاویر از فیلم­ها و مجله­های دهه 70 بیرون کشیده شده­اند. سایر عکس­ها از «توریست­های سکس» هستند؛ یعنی توسط مردانی گرفته شده­اند که در جستجوی دستیابی جنسی کم­خطرتر به افراد کم سن و سال، راهی کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین شده­اند.

در فصل سوم؛ جنكینز به شرح دادن نظام این فرهنگ نابهنجار اینترنتی می­پردازد و آن را در 4 بخش توضیح می­دهد. بخش اول، گروه­های خبری (3) در یوزنت­ها (4) هستند، بازماندگان شبکه­های بی­بی­اس داخلی (5) (BBS).

دومین بخش بزرگ، داستان­ها هستند که فقط متن داستان را شامل می­شوند و نه تصاویر؛ در نتیجه، این سایت­ها قانونی عمل می­کنند. دسته سوم، گروه­های سهیم در سرورهای تجاری هستند؛ اما جنكییز شرح می­دهد که چگونه این گروه­ها عموماً به سرعت بسته می­شوند (هنگامی که ارائه دهندگان خدمات اینترنتی از هرگونه معامله پورنوگرافی کودکان باخبر شوند.) آخرین بخش، تابلوهای اعلانات اینترنتی هستند که منبع اصلی مطالب جنكینز محسوب می­شوند. این قسمت­ها هیچ تصویر غیرمجازی به نمایش نمی­گذارند اما مانند بازار اطلاعات عمل می­کنند که در آنجا افراد با امنیت کامل، نظر و پیشنهاد مبادله می­کنند ؛ از سرگرمی مورد علاقه­شان صحبت می­کنند (که البته «سرگرمی» اصطلاح خودشان است) و صحبتشان جنبه اخلاقی و دلایل منطقی رفتارهایشان را هم شامل می­شود !! و به دیگران درباره وب سایت­هایی که در آن می­توان پورنوگرافی كودكان را یافت، آگاهی می­دهند و کلمات عبور برای دستیابی به تصاویر را به هم می­گویند. اگر بخواهیم یک جای فعال را برای خرده فرهنگ اینترنتی گرایش جنسی به کودکان در نظر بگیریم، این تابلوهای اعلانات، هان جای مورد نظر است.

در فصل­های 4و5 جنکینز جالب­ترین و مفیدترین مطالب خود را از دیدگاهی روان­شناسانه و جامعه­شناسانه بیان می­کند. او در این جا در مورد ساختار انجمن­های اینترنتی پورنوگرافی کودکان  و ارزش­ها و معیارهای مختلفی که اعضا برای توجیه کارهایشان بیان می­کنند، بحث می­کند. این کار او با اشاره به تقسیم­بندی بست و لاکنبیل صورت می­گیرد که افراد منحرف را به تکروها، همرده­ها، همکارها، تیم­ها، یا سازمان رسمی طبقه­بندی می­کنند. این طبقه­بندی­ها به این که افراد کج­رو یا منحرف با یکدیگر همدست باشند، در اجرای انحرافات با هم سهیم باشند، یا در کارشان تقسیم ضروری باشد، بستگی دارد. همچنین به این که فعالیت سازمان در طول زمان و با شرایط مختلف گسترش یابد نیز مربوط است. اگرچه الگوی بست و لاکنبیل به نظر می­رسد برای انواع بسیاری از انحرافات، از جیب­بری گرفته تا جنایت سازمان یافته، مناسب است، اما به عقیده جنکینز، انحرافات اینترنتی ممکن است در مقوله­ای کاملاً جدید قرار بگیرند و قابل دسته­بندی در تقسیمات فوق نباشد. کسانی که پورنوگرافی کودکان را جمع­آوری می­کنند، تکرو هستند. از آنجا که فعالیت­هاشان انفرادی است، هرگونه پیشنهاد ملاقات، مورد تمسخر واقع می­شود (هیچ تضمینی وجود ندارد که پيشنهادها از سوی افراد مجری قانون نباشد). با این وجود، این افراد تکرو ممکن است در انجمن­های مجازی فعالانه شرکت داشته باشند که در آنجا همه، اعضای دائمی را می­شناسند و حتی از راهنمایی آن­ها بهره می­گیرند؛ نظرات و اطلاعات به صورت رایگان رد و بدل می­شوند؛ اعضا، وب­سایت­های موقت می­سازند تا دیگران به کلکسیون­های عکس دسترسی پیدا کنند و حتی نگرانی­ها و مسائل ذهنی و عمومی مانند جنبه­های اخلاقی پورنوگرافی کودکان مورد بحث واقع می­شود. این سطح از فعل و انفعال، آنها را (طبق الگوی بست و لاکنبیل) در زمره همکارها قرار می­دهد، ولی حس لازم برای تشکیل یک مجموعه متحدد در میان افراد به چشم نمی­خورد. این خرده فرهنگ، یکپارچگی­اش را تنها از طریق علاقه مشترک افراد، و نه از راه ارتباط رو در رو یا مبادله تجاری، حفظ می­کند.

این یافته جنکینز نیز جالب توجه است که همانند بسیاری ازگروه­های منحرف، (مثل عاملان جنایات سازمان­دهی شده)، خرده فرهنگ پورنوگرافی کودکان، جدایی کامل از اصول اخلاقی مرسوم را نشان نمی­دهد. این ادعا ممکن است با توجه به شدت محکومیت قانونی و اجتماعی تمایلات جنسی به کودکان و نوجوانان، تعجب­آور باشد. در عین حال، مطالعات درباره گروه­های تبهکار و منحرف نشان می­دهند که این افراد به دنبال معقول جلوه دادن یا «عادی» نمایاندن جنبه­های غیرقانونی و محکوم شناخته شده رفتارشان از سوی جامعه هستند. جنکینز به استفاده از راهکارهایی مانند انکار آزار و شکنجه دادن، (آنها می­گویند که کودک یا نوجوان خود راضی به این کار است) انکار صدمه زدن به بچه­ها و محکوم دانستن کسانی که این افراد را محکوم می­کنند (با عنوان افراد ریاکار) اشاره می­کند. کاربران هم به خودشان القایی می­دهند که جنبه تحقیرآمیز نداشته باشد (مانند «پیدو» که مخفف پیدوفیل به معنای متمایل به کودکان است یا «لولی لاور» که مخفف لولیتا لاور به معنای دوستدار دختران نوجوان است). خبر جنایات وحشیانه بر روی کودکان (مانند پرونده دوترو در بلژیک که در آن مهاجمی دختران جوان را می­ربود، مورد تجاوز قرار می­داد و سپس می­کشت) با اظهار تنفر و خشم مواجه می­شود و ادعا می­کنند که «دوستداران واقعی سکس با دختران نوجوان» علاقه­مند به لذت متقابل هستند و نه خشونت!

برخی اعضا کارشان را با عبارت «کار زشت را ببین و آن را انجام نده» توجیه می­کنند. این افراد تفاوت عمده­ای میان دیدن و انجام دادن قائل می­شوند و اصرار دارند که هرگز با انگیزه جنسی به کودک دست نخواهند زد؛ این کاری است که آن را زیانبار می­دانند!

فصل­های 6 و 7 بیانگر نظر جنکینز در خصوص عکس­العمل­های عوامل اجرای قانون و سازمان­های خصوصی در برابر پورنوگرافی اینترنتی کودکان است. عموماً افرادی بازداشت می­شوند که مطالب ممنوع را ذخیره کرده باشند و به طور اتفاقی، این عکس­ها روی هارد دیسک کامپیوترشان پیدا شود؛ یا کسانی که در اتاق­های گپ­زنی از افراد کم سن و سال تقاضای سکس دارند. عوامل احرایی قانون، همچنین با بعضی از ارائه­دهندگان خدمات اینترنتی، خصوصاً آمریکا آن­لاین (AOL)، برای دستیابی به اطلاعاتی درباره انتشار و مبادله آن دسته مطالبی که ظاهراً غیرقانونی هستند، همکاری­هایی صورت داده است. با این حال، خرده فرهنگ مذکور، معمولاً از چنین لغزش­های آشکاری به دور است و نگرانی شدیدی در مورد عوامل قانونی وجود ندارد. وحشتناک­تر از هرگونه اقدام عوامل اجرایی برای اعضای برد، کارهای گروه­های خصوصی است. در برخی موارد، ارائه­دهندگان خدمات اینترنتی، سایت­هایی با محتویات غیرقانونی را از بین برده­اند و تهدید کرده­اند که در صورت لزوم، آدرس­های اینترنتی، گزارش فعالیت، و حتی گزارش مطالبی که در دسترس مراجعین قرار گرفته (موارد ذخیره شده توسط کاربران شخصی) را در اختیار عوامل اجرایی قرار می­دهند. گروه­هایی از سارقین کامپیوتری (هکرها) با هدف یافتن و مبارزه با پورنوگرافی اینترنتی کودکان شکل گرفته­اند. ترس از این گروه­ها، نسبت به ترس از عوامل قانون، شدیدتر است و این­ها به دلیل قادر این گروه بودن به فعالیت در خارج از چارچوب قانون، موفق­تر هم هستند، ولی در عین حال، بسیاری از کارهای هکرها نیز غیرقانونی است.

در فصل 8، جنکینز گستره جهانی خرده فرهنگ پورنوگرافی اینترنتی را تشریح می­کند. نظام و بنیاد این گروه­ها، گروه­های خبری و سایت­های رمزدار، با بهره­گیری از تفاوت­های موجود در نگرش اجتماعی و قانونی کشورهای مختلف قادر به بقاست. بسیاری از تصاویر سکسی، به گفته جنکینز، محصول جهانگردی سکس در کشورهای درحال توسعه آسیا و آمریکای لاتین هستند. تعداد زیادی از بردهای پیام­رسانی در ژاپن، روسیه و سایر کشورهای اروپای شرقی مستقر هستند.

در فصل نهم، جنکینز ایده­های خود را درباره راه­های کاهش پورنوگرافی اینترنتی کودکان ارائه می­دهد. وی معتقد است، تنها پاسخ مؤثر، هدف قرار دادن بنیاد این خرده فرهنگ است. یعنی نابود کردن بردهای پیام­رسانی و گروه­های خبری که پورنوگرافی کودکان را پخش می­کنند. از بین بردن بردها می­بایست به صورت کشور به کشور صورت پذیرد تا دستیابی به چنین اطلاعاتی را به تدریج مشکل­تر سازد. در مورد گروه­های خبری که جایگاه فیزیکی ندارند، توصیه جنکینز، همکاری با ارائه دهندگان خدمات اینترنتی است تا امکان دسترسی را از بین ببرند. هدف نمی­تواند نابودی کامل پورنوگرافی کودکان باشد، چون عملاً غیرممکن است، اما میزان مبادلات را به طور چشمگیری کاهش می­دهد.

کتاب جنکینیز علی­رغم نقص­هایش، ارزش فراوانی دارد. او توانسته است، با آرامش راجع به پورنوگرافی کودکان بحث کند، در همان حال که تنفر شخصی خود را از موضوع به صراحت نشان می­دهد. این مسئله به خودی خود پیروزی محسوب می­شود، چون در باب موضوعی است که جنون­آور تلقی می­شود. روش او به راهی ممکن و باارزش برای تحقیق روی خرده فرهنگ­های اینترنتی که در بسیاری حوزه­های ممنوع و زننده جنسی فعالیت دارند، اشاره می­کند. بحث او راجع به بنیاد و زیرساخت خرده فرهنگ و پراکندگی آن در سراسر دنیا، روشن می­سازد که چرا تلاش­هایی که برای کنترل این معضل، براساس سنگین­تر شدن جریمه­ها و نظارت همه جانبه بر اینترنت، صورت گیرد، نه تنها از مشکل نمی­کاهد بلکه حقوق صدها میلیون کاربر را نیز زیرپا می­گذارد. پیشنهادات او برای اصلاح قوانین، ظاهراً در کاهش بسیاری از پیگردهای قانونی بی­مورد «پورنوگرافی کودکان» تأثیر به سزا خواهد داشت. پژوهش­ او در اخلاقیات و توجیهات اعضای خرده فرهنگ در بحث­های بین خودشان، بینش سودمندی از چگونگی تلقی و توجیه کارها از دید اعضای خرده فرهنگ به ما می­دهد. منابع اطلاعاتی اندکی از پورنوگرافی کودکان که واقعاً برای محققان زمینه­های جنسی ثمربخش باشند، وجود دارد؛ این کتاب، علی­رغم کاستی­هایش، یکی از آنهاست.

پي نوشت:

1.    Robert bauserman، روزنامه­نگار و منتقد

2.  Bulletin board، صفحه اخبار و اعلانات اینترنتی است که برخی از کاربران مجاز به خواندن اطلاعات آن و احیاناً افزودن به آن هستند.

3.     autoload

4.    Newsgroups، گروهی از کاربران اینترنتی با سلیقه مشترک در زمینه­ای خاص که با یکدیگر Email رد و بدل می­کنند.

5.  Usenet، سرویسي اینترنتی دارای هزاران گروه خبری،

6.    شبکه­هایی از طریق مودم و بدون اینترنت هستند که کاربران خود را از راه دور به هم مرتبط می­سازند.

منبع: Looksmart.com