چاپ خبر

»شورای امنیت سازمان ملل متحد بر روی طرح قطعنامه ای که بتواند به مناقشات حزب الله و اسرائیل خاتمه دهد، کار می کند. فعلا موفقیتی حاصل نشده است. حتی اگر راه حل مصالحه آمیزی نیز یافته شود، آیا قادر به ایجاد ثبات در موقعیت خاورمیانه خواهد بود و یا ضمانت خواهد کرد که خونریزی ها در مرز لبنان و اسرائیل به پایان برسد؟

لازم است به سخنان " اهود المرت" نخست وزیر اسرائیل توجه کنیم که می گوید دشمن اصلی اسرائیل نه حزب الله بلکه ایران است که از این جنبش به عنوان عامل خود استفاده می کند. چنین سخنانی نیز قبلا در مورد سوریه ایراد شده بود. نباید بیانیه چهره رسمی اسرائیل را مبنی بر این که در نتیجه این سلسله عملیات نظامی باید چهره خاورمیانه عوض شود را از ياد برد. واشنگتن نیز نظر مشابهی در این مورد اعلام کرده است که طی این عملیات باید جنبش حزب الله در لبنان تضعیف شود و بدین ترتیب ضربه به مواضع تهران در خاور میانه وارد شود. می توان صلاحیت و پایه و اساس چنین اظهاراتی را مورد بحث قرار داد ولی در هر صورت مسلم است که بحران کنونی از چهار چوب تقابلات بین اسرائیل و حزب الله خارج شده است و نیازمند ارزیابی موقعیت منطقه است. بدون دخالت دادن دمشق و تهران نمی توان به راه حل نهايی دست يافت. ولی به هر حال هنوز هیچ پيشنويس قطعنامه ای در شورای امنیت سازمان ملل قادر به ارزیابی مولفه های منطقه ای با در نظر گرفتن دعاوی دوجانبه اسرائیل و لبنان نشده است.

وضعیت ناامید کننده است. پيشنويس قطعنامه پیشنهادی آمریکا و فرانسه مورد قبول هر دو طرف و به خصوص لبنان نمی باشد.

"ویتالی چورکین"، نماینده روسیه در شورای امنیت اظهار داشت که برای ما مسلم است که چنین طرحی که برای لبنان نامناسب است نباید پذیرفته شود، چرا که این طرح منجر به ادامه برخورد ها خواهد شد. اعتراض کردن به قطعنامه سخت است و پذیرفتن با علم به غیر قابل اجرا بودن آن نیز بی معناست.

دیپلمات روس همچنین روز گذشته لبنانی ها را دعوت به مطالعه دقیق تر متن پيشنويس قطعنامه که به نظر جامعه جهانی در بسياری موارد از جمله دعوت به توقف عملیات جنگی، به نفع لبنان است، نمود. ولی به هر حال پس از آن که مشخص شد که لبنان قطعنامه را نمی پذیرد، روسیه مواضع خود را اصلاح کرد. چورکین با تصدیق اعتراض طرف لبنانی اشاره کرد که در قطعنامه آغاز برخی فرآیندهای سیاسی در نظر گرفته شده است که در نتیجه باید منجر به خروج نیروهای نظامی اسرائیل شود، ولی برای آن که این مسئله را فهمید باید متن آن را تحلیل کرد. به علاوه ضمانت صد در صدی برای آن که این اتفاق در آینده قابل پيشبينی رخ دهد، در واقع در قطعنامه وجود ندارد.

ولی به هر حال آیا در صورت اصلاح، پیشنویس قطعنامه مورد اعتراض اسرائیل قرار نخواهد گرفت؟ و دیگر آن که چه کسی می تواند اجرای صد در صد قطعنامه سازمان ملل را ضمانت کند؟ چورکین توضیح می دهد که بی سبب نیست دیپلمات ها غر می زنند که دارای چوب جادویی نیستند تا بتواننده دو طرف مناقشه را راضی نمایند.

همین حالا طبق نوشته روزنامه اسرائیلی "هارتص"، اسرائیل از این که در طرح قطعنامه  دعوت مستقیم به ایجاد و ورود نیروهای چند ملیتی در منطقه مناقشه نشده است ناراضی است و اسرائیلی ها تا زمانی که این نیروها شکل بگیرند از خروج نیروهای خود از خاک لبنان امتناع می کنند.

 در شرایط پیچیده حاضر، تصمیم بیروت مبنی بر استقرار 15 هزار نيروی دولتی در جنوب این کشور در صورت آتش بس و خروج نیروهای نظامی اسرائیل از لبنان، می تواند به عنوان چوب  جادویی در خدمت دیپلمات ها قرار گیرد. روسیه معتقد است که این می تواند به حل مسئله کمک کند. نخست وزیر اسرائیل این پیشنهاد را از هر جهت جالب خواند و اعلام کرد می توان آن را مورد بررسی قرار داد. همه چیز به اجرای عملی این راه حل بستگی دارد: اینکه اسرائیلی ها تا چه حد می توانند به نظامیان لبنانی اطمینان کنند و آیا جنبش شیعه همانطور که قول داده حاضر است مبارزان خود را از جنوب لبنان خارج کند و آیا لبنانی ها به کمک نیروهای چند ملیتی خواهند آمد یا خیر.

حدود بیست سال از سال 1949 تا 1969 لبنان توافقنامه صلح با اسرائیل را مراعات نمود. ولی به هر حال این مطلب مربوط به دوران پيش از جنگ داخلی لبنان، زمانی که دولت این کشور به طور قابل توجهی ضعیف شد و کار به حزب الله و آن واقعیت های موجود بین المللی رسيد، می شود.

حال این پرسش مطرح می شود که آیا وضعیتی که در مورد دیگر قطعنامه ها در مورد خاور میانه روی داده است، پیش نخواهد آمد؟  زمانی که راه حل های زیبا و درست عمدتا به اجرا در نیامدند، و پس از مدت زمانی همه چیز به جای خود برگشت.