چاپ خبر

»نام : شهرام
سن: ۳۰
• چه مدت است که متوجه شده ايد که مبتلا هستيد؟ 

   يکسال است که متوجه شده ام.

• چگونه اين موضوع را متوجه شديد؟

  جهت ترک اعتيادم به بيمارستان مراجعه کردم در بيمارستان از من آزمايشات مختلفي گرفتند که يکي از اين آزمايشات تست HIV بود. به اين صورت بود که من متوجه شدم.

• قبل از اينکه نتيجه را به شما اعلام کنند ، مشاوره اي با شما انجام ندادند؟ 

   خير، مشاوره اي با من انجام نشد. جواب آزمايشم را مستقيماً به خودم اعلام کردند. البته قبل از اينکه در مرکز مشاوره آزمايشي انجام دهم در يک آزمايشگاه خصوصي نيز آزمايش داده بودم ، آنها به من گفته بودند که مشکوک به HIV هستم بنا بر اين از قبل کمي آمادگي ذهني داشتم.
• زماني که متوجه شديد که HIV مثبت هستيد چه احساسي به شما دست داد؟    به شدت شوکه شدم و در ابتداتا چند وقت  باورم نمي شد.
• بعد از اينکه از شوک خارج شدي چه افکاري به ذهنتان خطور کرد؟

    نا اميد شده بودم . تصميم گرفته بودم که مصرف مواد را ادامه دهم ولي چون به مرکز مشاوره مراجعه کرده بودم مشاوران آن مرکز مرا متقاعد کردند که ادامه مصرف مواد نه تنها کمکي به من نمي کند بلکه باعث فعال شدن ويروس در بدنم ميشود.

آنها به من آموختند که با HIV هم مي توان زندگي کرد و من هم متقاعد شدم که اولاً اعتيادم را ترک کنم دوماً باHIV زندگي جديدي را آغاز کنم.
• خانواده پس از اينکه متوجه شدند چه عکس العملي داشتند؟ 

 آنها پس از اينکه متوجه شدند مثل من شوکه و ناراحت شدند.
• چگونه خانواده از اين موضوع مطلع شدند و چقدر طول کشيد تا با اين مطلب کنار بيايند؟  مادرم اولين کسي بود که مطلع شد . مدت زيادي طول نکشيد که خانواده با مشکل من کنار بيايند ولي پدرم تا ? ماه بعد در اين مورد با من صحبتي نکرد ، بعد از گذشت اين زمان از من در مورد نحوه آلوده شدنم سئوالاتي پرسيد.
• اولين کسي که در  خانواده مطلع شد چه کسي بود و چه برخوردي داشت؟    

 مادرم بود . او زماني که من براي گرفتن جواب آزمايش به مرکز مشاوره مراجعه کرده بودم همراهم بود و اولين فردي از خانواده ام  بود که  از اين موضوع مطلع شد.
• آيا تغييري در رفتار آنان با تو ايجاد شد؟    خير ، تغييري در رفتار ايشان با من ايجاد نشد و خيلي زود با واقعيت کنار آمدند
• شما قبل از اينکه به HIV مبتلا بشوي  چه کاري انجام ميدادي و برنامه زندگيت چگونه بود؟

    من قبل از در گير شدن با اين بيماري دانشجو بودم و در رشته کارشناسي عمران دانشگاه آزاد تحصيل ميکردم و قصد داشتم جهت ادامه تحصيلات تکميلي  به خارج از کشور بروم. فکر ميکردم پس از پايان تحصيلاتم ميتوانم فرد مفيدي براي جامعه خود باشم .ولي زماني که متوجه شدم که به اين بيماري مبتلا شده ام کاملا از هدف خود فاصله گرفتم.مجبور شدم(در ايران) بمانم  وحتي نتوانستم درسم را تمام کنم و دانشگاه را رها کردم.
• بعد از مبتلا شدن چه تغييراتي در برنامه زندگي شما ايجاد شد؟   

 خوب البته طبيعي  است که من با ابتلا به اين بيماري با شرايط جديدي روبه رو شدم و نمي توانم به هيچ يک از اهداف قبلي خود فکر کنم . حالا بيشتر به اين فکر ميکنم که چگونه با مشکلي که برايم پيش آمده کنار بيايم . هنوز بعد از گذشت يکسال از اين موضوع هيچ تصميمي براي آيند خودم ندارم .
• اگر ميشد زمان را به عقب برگرداندچه کارهايي را انجام ميدادي؟ 

    اگر ميشد زمان را به عقب برگراند با يک ديد بهتري به زندگي نگاه ميکردم ، هيچ يک از کارهايي را که نهايتا منجر به آلوده شدنم به اين بيماري شد را انجام نمي دادم مخصوصا رفتارهاي پرخطري که داشتم و بدون اينکه حتي فکرش را هم بکنم که روزي ممکن است با انجام چنين رفتارهايي به اين بيماري مبتلا بشوم. ازهمه مهمتر اعتياد که ريشه همه مشکلاتم در زندگيم بود. مطمئنا هيچگاه سراغ اعتياد نمي رفتم .
چه توصيه اي براي دوستان خود داري ؟ 

  مواظب رفتارها و اعمال خود باشند نگذارند که هيچگاه اعتياد زندگي آنان را خراب کند . از همه مهمتر مواظب باشند که HIV/AIDS هميشه در کمين است و اگر مراقب نباشند مثل من درگيرمبتلا خواهند شد.