»سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) را پشت سر گذاشتيم. مجالس عزاداري در سراسر كشور همچون سنوات گذشته برقرار شد و در برخي نقاط همچنان ادامه دارد. در دهه دوم فاطميه، گريه بر مظلوميت دخت پيامبر اكرم(ص) و لعن و نفرين بر عاملان و بانيان اين مصيبت در حال تكرار و انجام است.
در همين حال و اوضاع، حمله شديد رژيم صهيونيستي بر نوار غزه آغاز شده است. تا امروز هشت وزير دولت فلسطيني و دهها تن از نمايندگان پارلمان و شوراهاي شهر در فلسطين و وابستگان حماس توسط صهيونيستها ربوده و بازداشت شده اند.
غزه چند روز است كه تحت بمباران هواپيماها و تانك هاي اسرائيلي است. همچنين سواحل اين شهر از دريا و توسط گاردهاي دريايي اسرائيل تحت بمباران و موشك قرار دارد. امروز مغيره هاي زمان، زنان و كودكان فلسطيني را زير آتش حملات وحشيانه خود در بين در و ديوار به شهادت مي رسانند و يك لحظه خواب راحت را از چشم حسن و حسين و زينب هاي فلسطيني ربوده اند... و ما اكنون در مجالس عزاداري خويش، گريه بر مظلوميت زهراي مرضيه و كودكان او مي كنيم... دائما با خود تكرار مي كنيم كه انتقام سيلي زهرا را خواهيم گرفت... انتقام ظلمي كه از سوي رژيم ددمنش حاكم در 1400 سال پيش رواداشته شده را خواهيم گرفت.
دولت، علما و فضلاي ديني و اخلاقي ما همچنان مردم را به برپايي مجالس عزاداري دعوت و تشويق مي كنند و بر سر منابر از ظلمي كه در 1400 سال پيش واقع و حقي كه از زهراي اطهر سلب شد، اعلام انزجار مي كنند، بر سر و صورت خود مي زنند و خود را داغدار مظلوميت اولاد پيغمبر مي دانند. لباس مشكي بر تن مي كنند، نذري مي دهند، دسته هاي عزاداري برپا مي كنند و يلان محلات، علامت بر گرده مي كشند و ...
بر سر منابر، به ما چنين مي گويند كه زهرا(س) به واسطه عدم سكوت در برابر ظلمي كه در حال وقوع بود و به خاطر دفاع از مظلوميت اميرالمومنين (ع) همه اين مصائب را براي خود و خانواده خود خريد، اين حديث را تكرار مي كنند كه چنانچه كسي در برابر ظلمي كه بر مظلومي مي رود سكوت نمايد مسلمان نيست. بدين تريتب دين و ايمان همه كساني را كه شاهد جنايات كوچه بني هاشم بودند و عكس العملي نشان ندادند به درستي نفي مي كنند و ... البته به همين مقدار كفايت مي كنند و از آن زمان پا به اين زمان نمي گذارند و ... مي گذرند.
دائما به ياد آن سخنراني استاد شهيد مطهري مي افتم كه چگونه فرياد مي زند كه والله قسم، از ظلمي كه بر حسين (ع) در سال 61 هجري رفت و ظالمان آن زمان و يزيد و يزيديان صدها سال گذشته است و به والله قسم كه امروز "موشه دايان" يزيد زمانه است! استاد شهيد، اسلام را چگونه مي شناخت و معرفي مي نمود و امروز علماي ما چگونه مي شناسند و ارائه مي كنند!

تصوير بعدي كه دائما به ذهنم خطور مي كند، تصوير دختر بچه فلسطيني است كه چندي پيش در ساحل غزه تمام اعضاي خانواده اش، در مقابل چشمان او تكه تكه شدند و اين دخترك با چهره و موهاي پريشان، چنان در مقابل دوربين هاي حاضر بر سر صورت خود مي نواخت و چنان خود را بر ماسه هاي ساحل غزه مي كوفت و چنان ماسه هاي را در مشت هاي كوچك و ناتوان خود مي فشرد كه...
دخترك مي دانست كه هيچ كس به فرياد او نخواهد رسيد و غيرتمندي نيست كه بخواهد انتقام اين درد بزرگ و خون هاي بر زمين ريخته را بگيرد.
دخترك فلسطيني شايد پيش از اين ديده بود كه دوستان هم سن و سالش نيز پدر و مادر و برادر و خواهر خويش را در مقابل چشمان خود از دست داده اند و آب از آب تكان نخورده است... و جدي ترين دولت و ملت حامي آنها يعني ايران، در حال جستجو براي يافتن نشانه و گمانه اي براي برپايي دهه سوم فاطميه هستند تا 10 شب بيشتر بر مظلوميت زهرا(س) گريه كنند، اشك افسوس بريزند و نذري دهند.
كودك فلسطيني مي دانست كه دولت جمهوري اسلامي ايران در حال بررسي بسته پيشنهادي سولانا است و وقت و "وجود" رسيدگي و توجه به ضجه هاي او را ندارد و حداكثر شديدا محكوم خواهد كرد.
كودك فلسطيني مي دانست كه دولت جمهوري اسلامي در تلاش است تا در موعد مقرر پاسخي درخور به پيشنهاد 5+1 بدهد و دست اندركاران سياست خارجي ما به شدت در حال رفت و آمد به اين سو و آن سوي جهان و ارائه تصويري تحسين كننده از يك ديپلماسي فعال هستند و در اين رفت و آمدها، فريادها و ضجه هاي او به هيچ عنوان شنيده نخواهد شد.
تصوير بعدي كه تصور آن برايم بسيار سخت و نگران كننده است، تصوير صحراي محشر و روز جزاست. آن روز كه نگاه مان بر نگاه رسول خدا و دخت مكرمش خواهد افتاد و از ما در قبال ظلمي كه بر مظلومان زمان مان و دخترك فلسطيني روا شده، پاسخ خواهند خواست! چه خواهيم گفت؟
چگونه در حضور آن دختر بچه غزه اي بر چشمان رسول خدا خواهيم نگريست؟
مسوولان و حاكمان ما، تنگناهاي حكومت داري را چگونه توجيهي بر عملكرد اين چنين خود خواهند آورد؟
حفظ ثبات نظام و تحكيم آن، چگونه توجيهي در برابر بي تفاوتي در مقابل اين اتفاقات خواهد بود؟
|