|
»یک هفته نامه محلی درکرمان با اعزام يك تيم خبري به روستاي بيدنگوئيه از توابع شهرستان عنبرآباد، مسأله غارنشين! و انسان اوليه بودن مردم اين منطقه را بررسي كرده است. اين هفته نامه با تيتر «ما فقيريم، غارنشين نيستيم» نظر خبرنگاران خود را در مورد اين منطقه ارائه داده است.
در اين گزارش آمده است:" صبح روز يكشنبه 21 خرداد 85 با راهنمايي فرماندار عنبرآباد عازم منطقه شديم. تصور خاصي در ذهن داشتيم خود را مهيا مي كرديم كه چگونه با آنها روبرو شويم بعضي مي گفتند ممكن است خطري پيش آيد ديگري مي گفت كساني كه علف مي خورند و با برگ درختان خود را مي پوشانند و اعتقادي هم به چيزي ندارند ممكن است به ما حمله ور شوند...
خلاصه بعد از مسافت يكصد كيلومتر كه بخشي از آن صعب العبور بود به دامنه كوهي رسيديم كه روستاي بيدنکوئيه آنجا بود. روستايي كه به اصطلاح انسانهايي غارنشين در آن زندگي مي كردند با مشاهده و ديدار آنها غرق شگفتي و تعجب شديم كه چگونه مردمي كه مشغول امور زندگي روزمره خود هستند و مثل بسياري از مردم عشاير كه حتي در فاصله نزديكتر به شهر چنين زندگي هايي دارند، با شيوه سنتي به دامداري و گذراندن زندگي مشقت بار و مظلومانه خود مشغولند بر چسب غارنشيني مي خورند. آنها در حاشيه جاده اي كه با محل سكونت اصليشان فاصله چنداني نداشت در چادرهاي كميته امداد يا هلال احمر باصطلاح اسكان داده شده بودند. با صحبت و مذاكره ديديم مثل بقيه حرف مي زنند، صاحب شناسنامه هستند، تعدادي تا سطوح ابتدايي نيز تحصيل كرده بودند، به خدا و پيامبر و ائمه اعتقاد دارند و در مسائل اجتماعي و خانوادگي و دفن اموات و تشكيل خانواده مثل ساير مردم هستند لكن تنها چيزي كه هر وجدان سليمي را متأثر مي ساخت فقر و محروميت شديد آنها و عدم برخورداري از جاده و امكانات مناسب بود كه آنها را از ديگران متمايز كرده بود.
خلاصه آخرين نقطه سكونت آنها يعني كركوئيه و حبرو را هم در دامنه كوه پياده رفتيم و ديديم نه غاري بود و نه غارنشيني و نه كساني كه با برگ گياهان خود را پوشانده باشند اما مردمي بودند محروم، بي پناه، فقير و مستمند خالي از رنگ و ريا كه قرباني خشكساليهاي مستمر و خشم طبيعت و بي توجهي ها شده بودند. برق چشمانشان فريادي بود عليه هر چه تبعيض و بي عدالتي است و عليه خشم طبيعت كه آنها را از هستي و زندگي آبرومند تهي كرده بود... عليه همه كساني كه آنها را دستمايه تبليغات قرار داده بودند و بي رحمانه بر حريم هويت آنها تاخته بودند و اينك اين شما و اين تصاوير و اظهارات تعدادي از مردم اين ديار فراموش شده تا وجدانهاي بيدار به قضاوت بنشينند كه حقيقت چيست؟...
در اين گزارش همچنان از قول يكي از اهالي اين منطقه آمده است:" 9 بچه دارم که همه شناسنامه دارند و واكسن بهداشت هم زده اند ولي هيچكدام به مدرسه نرفته اند. شهر را بلد نيستم و دوست هم ندارم كه به شهر بروم، بگوييد دولت به ما كمك كند. ما غارنشين نيستيم، فقيريم..."
|
