|
»
سیدمحمدمیرحبیبی
همه یک صدا شده اند. همانند یک سال گذشته همان انتقادهایی را فریاد می زنند که در یک ماه گذشته به صورت دستوری و با خواهش در گلوها حبس شدند.واقعیت هایی را که برانکو چشمان خود را بر آنها بست و به انتقادهای کارشناسان و فوتبال دوستان وقعی نمی نهاد.
یک سال گفتند نترس اما او ترسید ،ترس از درخشش بازیکنان جوان و مستعد که درخشش آنها در مسابقات لیگ و بعضی از بازیهای تدارکاتی چشم همه را خیره می کرد.
انتقادها همانند آئینه ای در برابر برانکو ضعف میرزاپور،دایی،نصرتی و جای خالی یک رهبر کامل در وسط ترکیب تیم ملی را بارها و بارها به او نشان دادند اما او ندید.برانکو واقعیت های بسیار دیگری را هم ندید؛ضعف نصرتی، وزن زیاد علی دایی،ضعف انکار نشدنی میرزاپور،شایستگی رضا عنایتی که هر سال 20 گل می زند و هر کدام بهتر از دیگری،چالاکی و توانمندی ،مسعود شجاعی، آرش برهانی ،امیر حسین صادقی،سهراب بختیاری زاده،رسول خطیبی و... . برانکو حتی برای حفظ خودش در تیم ملی پست تخصصی مهدوی کیا را که یک فصل است در هامبورگ مدافع راست بازی می کند، را ندید.او بازی کعبی را در گوش راست تیمش در لیگ حتی نفهمید ،او ترسید که در بازی مکزیک مسعود شجاعی همچون بازی مقابل بوسنی و کرواسی بدرخشد، به همین دلیل یک مهاجم را هافبک نهاد.ایران شناور بازی نکرد بلکه بازیکنانش آنقدربی برنامه و سردرگم بودند که گویی فوتبالش شناور است.
تیم ملی نه در حمله برنامه داشت و نه در دفاع و نه در میدان داری ،آندرانیک تیموریان محبوس شده بود برای اینکه ندرخشد،جواد نکونام بعد از فسخ یک طرفه قراردادش با آن تیم نه چندان معروف قطری به زحمت حرکت می کرد و هیچ شباهتی با جواد 2 سال پیش نداشت.
برانکو حتی ابزار لازم برای استفاده از سیستم 1-3-2-4 را که با خود به آلمان برده بود بر روی نیمکت نشاند تا مبادا علی دایی خم به ابرو آورد. او بر رکورد گل نخوردن طالب لو سرپوشی بی نام و نشان گذاشت تا میرزاپور باورش نشود که لایق بازی کردن در جام جهانی نیست.
نصرتی را به عنوان دفاع چپ به میدان فرستاد اما صرف نظر از ضعف های مفرط گویی محمد دفاع راست تیم حریف بود.
دو گل از سه گل مکزیک از جناح چپ ایران درست جایی که نصرتی به عنوان دفاع باید انجام وظیفه می کرد پایه ریزی شد.
و گل دیگر روی ضعف میرزا پور در ضربه زدن به توپ با پا که بارها در بازی های مختلف نشان داده بود، شکل گرفت.
برانکو ترسید. ترس برانکو از خانه تکانی تیمش و جایگزین کردن ضعیفها و سنگین ها با شایسته ها ، ایران را از مکزیک شکست داد .
اگر برانکو از بیرون کشیدن دایی که بی تحرک و بی تاثیر در زمین قدم می زد واز جایگزینی میرزا پور که در چند بازی آخر خود در لیگ برتر بیش از ده گل دریافت کرده بود با طالب لو نمی ترسید. اگر یک رهبر برای تیمش انتخاب میکرد اگر کمی جنگندگی به یارانش یاد می داد، اگر مهدوی کیا را در همان پستی که در ها مبورگ و کعبی را در همان جایی که در فولاد بازی می کنند به کار می گرفت ،الان از ترس، باخت ایران در برابر مکزیک را بر گردن مدافعان و دروازه بانی که ضعفشان را بارها نشان داده بودند و چیروی صغیر اصرار دارد که آنها در هر شرایطی به صورت فیکس بازی کنند، نمی انداخت وشاید ما برنده بودیم.نبردیم چون بازیکنان جوان، چالاک و مستعدمان را در نیمکت نگاه داشت.
به آنها میدان نداد چون می ترسید .اما آقای برانکو از چه ترسید؟ از درخشش بازیکنان جوان در مقابل آنانی که تیم ملی را موروثه خود می پندارند .
حالا هم دیر نشده هنوز فرصت هست هر چند بردن و حتی متوقف کرد پرتقال ممکن است سخت تراز مکزیک باشد اما شجاعت شرطی پیروزی است .
آقای برانکو نترس. واقعیتها را بپذیر.
از این رو ترکیبی پیشنهادی را برای بازی آینده که مورد تایید بسیاری از کارشناسان است را ارایه می دهیم.ترکیبی که اگر برانکودر مقابل مکزیک هم به میدان می فرستاد بدون شک نتیجه ای آبرو مندتر از بازی دوشنبه رقم می خورد و دیگر علی دایی و میرزاپور مجبور به مصدومیت اجباری نبودند و برانکو شرمگین نبود .
دروازه بان : طالب لو، او ضعف های میرزا پور درضربه زدن به توپ، خروج از دروازه و موقعیت های تک به تک را ندارد او حتی پنالتی گیر قهاری است و سرعت عمل او در واکنش به ضربات مهاجم های حریف مثال زدنی است.
دفاع چپ : امیر حسین صادقی توپ را خوب حمل می کند پاسهای خوبی می دهد قامتش بلند است و در یاری گیری و دفاع موفق و کم اشتباه است .خصوصیاتی که کمتر در نصرتی مشاهده می شود .
دفاع راست: مهدوی کیا یک فصل تمام در دفاع راست هامبورگ بازی های درخشانی را از خود به نمایش گذاشت اما متاسفانه در تیم ملی در پستی بکار گرفته شد که به خوبی گذشته نبود. مهدی می تواند با برگشت به یک خط عقب تر و قرار گرفتن در دفاع راست عمل کرد بهتری داشته باشد .
دفاع وسط: رحمان رضایی به جز تک اشتباهی که منجر به گل مکزیک شد و پایه ریز آن هم میرزا پور و کعبی بودند بهترین بازیکن میدان بود. یحیی گل محمدی بسیار کند حرکت می کرد و بعضا جای خای او در وسط میدان را رحمان رضایی پو شش می داد. او کمی خسته نشان داد دوندگی بیشتر یحیی و نرفتن او به خطوط جلو می تواند کمی دفاع وسط ما را محکمتر کند. از این رو سهراب بختیار زاده می تواند جایگزین مناسبی برای او باشد .او علا وه بر اینکه به خوبی قادر به شرکت در کارهای دفاعی است توپ را خوب حمل می کند و قادر به بازی سازی از خطوط دفاعی است. شوت های از راه دور و پاس های در عمق و بلند از دیگر خصوصیات او بشمار می رود پس می تواند جایگزین مناسبی برای یحیی باشد .
هافبک چپ: معدنچی در چند بازی دوستانه اخیر تیم ملی عملکرد بدی نداشته و بعضا دور از انتظار ظاهر شده است. اما متاسفانه برانکو هنوزجای تخصصی و توانایی های مهرزاد را درک نکرده و در بازی مکزیک حتی او را به عنوان یک مدافع به زمین فرستاد. معدنچی در صورتی که به عنوان یک گوش چپ و جلوی مدافع چپ ما قرار گیرد می تواند جناح چپ ما را جانی دوباره ببخشد.او یک گوش چپ تواناست که در مواقع حمله می تواند به خط حمله کمک کند.
هافبک راست : هنوز نفهمیده ایم که اصرار برانکو برای قرار دادن برخی از بازیکنان در پست های غیر تخصصی شان برای چیست ؟
کعبی در پست هافبک راست چه در لیگ وچه در برخی از بازیهای تیم ملی به دلیل سرعت بالا و استارت های انفجاری و قابلیت دور زدن سریع دفاع حریف عملکرد قابل قبولی داشته است. جابجایی او بامهدوی کیا می تواند سمت راست تیم ما را راه بیندازد.
هافبک های دفاعی و وسط: آندو ثابت کرد که می توان به جوانترها و کم تجربه ها اعتماد کرد او اگر محبوس نبود و در کنار هافبک دیگری قرار داشت شاید بیشتر می درخشید. ولی همان چند حرکت و چند پاس زیبا هم کافی بود تا ثابت کند که تیموریان چه توانایهایی دارد .
نکونام هیچ شباهتی به جواد چند سال پیش نداشت او بسیار کند کم تحرک و خسته بود اکثر پاسها و ضربا تش به توپ بی ثمر بود و یا نصیب بازیکنان مکزیک می شد. جایگزینی او با یک هافبک بازی ساز و خالق هم چون مسعود شجاعی متور تیم ایران را راه می اندازد. : بدون شک نیمکت نشینی مسعود شجاعی با توجه به درخشش او در چند بازی تدارکاتی و حتی تمرینی تیم ملی پیش ازآنکه ظلم به توانایی های او باشد به ضرر تیم ملی تمام می شود که شد. همان طور که در بازی مکزیک جالی خالی اش احساس می شد.شجاعی حتی در ضد حمله ها که یکی از ویژگی های سیستم 1-3-2-4 است به خوبی می تواند ضرب آهنگ تیم ملی را بهنفع ما تغییر و بازیکنان را رو به جلو هدایت کند.
هافبک مهاجم: علی کریمی یکی از مهره های کلیدی تیم ایران است. اما تیم ملی نباید قایم به حضور وی باشد. چه ممکن است او زمانی مصدوم ویا کم فروغ باشد که در این صورت باعث افت کلی تیم می شود. اگر علی کریمی در پشت سر مهاجم بکبر گرفته شود موثر تر خواهد بود.
مهاجم:از بین رضا عنایتی که سه سال است با بهترین گلها آقای گل لیگ بر تر می شود و هم با پا و هم با سر در گلزنی متبهر است،آرش برهانی که بسیار تواناست و رسول خطیبی که مهاجم سرعتی ،تکنیکی و چالاک است و می تواند همیشه انسجام عمق خط دفاعی حریف را به هم بریزد وحتی می تواند در ضد حمله ها با توجه به سیستم دفاعی تیم ما موفق و کارساز باشد،هر کسی که انتخاب شود بهتر و موثرتر از علی دایی است. در صورت مصدومیت علی کریمی برانکو می تواند با استفاده از دو مهاجم جای خالی او را پر کند.
نکته آخر: البته برانکو می تواند با توجه به خصوصیات بازیکنان پیشنهادی ، سیستم تیم ملی را از
1-3-2-4 به 2-4-4 تغییر داده و کمی از سیستم دفاعی خارج شود .
|
