چاپ خبر

»ملیحه مومن پور

جمعه روز بزرگداشت مسجد قبا است, هنوز بوي باران وخاك قبا در عمق وجودم تنها با يك تجسم چشماني بسته ويك تنفس عميق تداعي مي شود .

هنوز آرامش وباد وباران ان روز را به ياد دارم تداعي جانفشاني ومظلوميت مردي كه تاريخ به خود ديگر نديد وبستري كه تا قيامت به خود خواهد باليد چرا كه علي بر آن خفت تا جان سلاله اي پاك از آفرينش را باقي بدارد .

 مسجدي كه رنگ سپيدش پاكي وتقدس وقامت استوارش اعتقادي به وسعت تاريخ را تكرار مي كند،اينجا عروجستاني است كه هزار واندي سال پيش با حضور چند روزه رسولي از سرزمين نور شكل گرفت وهنوز مي درخشد تا نيلوفري ترين دقايق را رقم زند .

هنوز تشنه ام تشنه خضوعي عاشقانه در قبا ،سوز ونوايي كه بر سجاده طاعت ،ركوع عظيمي به وسعت دل را به در گاهي بي منتها ،بي كرانه ترين پرواز بي انتها را در عروج ورهايي، گل حمد را بر لبان تشنه مي شكفد .

 هنوز تشنه ام تشنه طراوت قبا وبي قراري ياراني كه چند روز كنار رسولشان در انتظار خانواده و ياران از راه مانده بودند با اتحاد ويك رنگي سپيدي امروز قبا را رقم زدند.

 مسجدي با 13500متر مربع يك گلدسته وچندين گنبد بنا نهاده شد تا ميهمان چشمان مشتاقي باشد كه نا خود آگاه ناز لطيف رطوبت اشك را به جان مي خرند .

حس غريبي است وقتي سحر گاه به ياد قبا تشنگي سيراب كني وبه ناز دست نوازشگر سحر كه بي محابا بر پنجره مي كوبد زخواب ناز بر خيزي وبر خاك نياز افتي .

 سال ها خواهد گذشت قبا خواهد ماند وهزاران قوم به حج رفته كه شايد از وجود قبا ساليان خود را سيراب كنند وشايد هم حتي يك روز سال را كه براي بزرگداشت اين مكان نامگذاري شده است را از ياد ببرند .