چاپ خبر

»وبر اساس نتايج اين پژوهش مي‌توان به آساني با ‌اندازه‌گيري دور کمر که شاخص چربي‌هاي احشايي است پيشگويي کرد که شخص چگونه و چه زماني مي‌ميرد.
به گزارش مهر، دانشمندان دانشگاه کوئين عقيده دارند: چربي‌هاي احشايي مهمترين عامل خطر ساز مرگ و مير به ويژه در مردان است.
در اين تحقيق که شرح مبسوط آن در نشريه اينترنتي obesity research به چاپ رسيده است، تجمع چربي در سه ناحيه احشايي، زيرپوستي و کبدي در 291 شرکت کننده با استفاده از تصويربرداري به روش «سي.تي اسکن» مقايسه شد.

اين مطالعه بر کاهش چربي‌هاي شکمي به عنوان اصلي‌ترين هدف رژيم‌هاي لاغري تاکيد مي‌کند و ميزان چاقي شخص را در تعيين خطر ابتلا يا مرگ و مير ناشي از بيماري‌ها نسبت به چربي‌هاي احشايي کم اهميت‌تر مي‌داند.
پژوهشگران توصيه مي‌کنند که ‌اندازه‌گيري دور کمر به عنوان مستقيم‌ترين شاخص کلينيکي چربي‌هاي احشايي بايد بخشي از معاينه بيماران در مطب پزشکان باشد.
تنها چربي احشايي مستقل از ساير عوامل خطر ساز مي‌تواند تاثير بسزايي در ابتلا به بيماري‌هاي حاد و خطرناک داشته باشد.
تاثير رژيم غذايي به همراه ورزش در کاهش چربي‌هاي احشايي به مراتب موثرتر از رژيم غذايي به تنهايي است. به عبارتي ورزش به تنهايي حتي اگر تاثيري در کاهش وزن شخص نداشته باشد تايثر بسزايي در کاهش خطر مرگ و مير و بيماري دارد.
ورزش نه تنها چربي‌هاي احشايي شخص را مي‌سوزاند بلکه با افزايش توده عضلاني بدن شخص ضامن سلامت شخص است. در حالي که رژيم‌هاي غذايي با محدود کردن ميزان کالري که به بدن مي‌رسد مي‌تواند عوارض بسياري ايجاد کند. به اين ترتيب استراتژي کاهش وزن از رژيم غذايي به تنهايي تا ورزش و کاهش چربي احشايي تغيير خواهد کرد.