چاپ خبر

» هر كجا كه مي رويم هستند. تنها شكل شان و سن و سالشان فرق مي كند. همه شان يا بچه به بغل دارند، يا بچه هايي با سر و شكل ژوليده و كثيف يا نقص عضو دارند و آن را به بدترين شكل در معرض ديد عموم گذاشته اند تا كاسبي كنند. گاهي كاسه هاي سياهي به دست دارند و اسفند دود مي كنند و دعا مي خوانند، بعضي هم دستمال كهنه و كثيفي به دست دارند و به زور مي خواهند شيشه ماشين تان را پاك كنند! بدتر از همه آنهايي هستند كه به قول خودشان گدا نيستند و فروش اسكاج و خميردندان و تيغ و... كارشان است، و اگر از آنها چيزي بخريد ـ حتي اگر ساعت نه شب باشد ـ دشت اولشان است! دعايتان مي كنند، پيله مي شوند، اصرار مي كنند قسمتان مي دهند هر چه كم محلي مي كنيد بيشتر اصرار مي كنند، گاهي حتي نمي گذارند در ماشين تان را ببنديد، آخر آنها نان آور خانواده اي نه ـ ده نفري اند كه پدر و مادر ندارند، و چند نان خور منتظر شان هستند تازگي ها شيوه ديگري غير از اينها هم رايج شده فروش ادعيه و جزوه هايي از سوره هاي قرآن. اول به اسم «خدمت شما» كسي نذر داشته مي آيند بي آنكه بفهميد قضيه از چه قرار است كتابچه اي را به دستتان مي دهند و بعد مي گويند هر چه قدر خواستيد بدهيد. متكديان با استقرار در پايانه هاي مسافربري، بوستانها، چهره شهر را نامطلوب كرده و موجب نارضايتي شهروندان شده اند.صاحب نظران اجتماعي بر اين باورند كه تكدي گري در جامعه، پيامدهايي نظير حمل و نقل مواد مخدر، سرقت و فحشا را به دنبال دارد.حاضر شدن اين افراد در خيابانها و كوچه هاي شهر بويژه در مناطق مسكوني آرامش شهروندان را به هم زده است. جسارت اين افراد باعث شده تا به روشهاي جديد متوسل شوند و با حضور در اتوبوسها و يا قرار گرفتن در مسير پياده شدن افراد آنان را مجبور به كمك كنند. روش كار متكديان عوض شده، آنها اكنون با ارايه نسخه هاي پزشكي، آوردن سندهاي دروغين و جعلي، فيش ترخيص از بيمارستان و خودزني اقدام به اخاذي مي كنند. كمك به متكديان باعث تشويق گدايان و افزايش روز افزون آنان شده است. آزاد گذاشتن افراد متكدي در خيابانها و كوچه هاي شهر باعث گسترش فرهنگ تكدي گري در بين افراد مستمند مي شود.كمك به متكديان كمك به افزايش و ترويج هر چه بيشتر آسيبهاي اجتماعي است. جمع آوري متكديان از سطح شهر يك امر ضروري و لازم به نظر مي رسد كه نيازمند همكاري سازمانهاي همسو و مربوطه است. امروزه تكدي گري به صورت يك شغل پر درآمد در ميان مشاغل كاذب سر در آورده است. دستگاه هاي اجرايي بايد اولويتهاي اصلي آسيبهاي اجتماعي را مشخص كنند تا با كمك ستاد ويژه نسبت به رفع آن اقدام شود. تكدي گري معضلي است كه در يك بستر ناسالم شكل مي گيرد و در ايجاد آن عوامل زيادي دخيل هستند. فقر اقتصادي و اجتماعي، بيكاري، يكي از مهمترين دلايل افزايش تكدي گري در جامعه است. بايد در طرح ساماندهي متكديان، نهادهاي كميته امداد، بهزيستي، هلال احمر، شهرداري، فرمانداري و نيروي انتظامي با همكاري و هماهنگي همديگر اقدام به جمع آوري متكديان كنند. بعد از جمع آوري متكديان، در صورتي كه مستحق كمك شناخته شوند كميته امداد امام خميني خدمات اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و رفاهي را در اختيار آنان قرار دهد و متكديان، را تحت پوشش خود در آورد. در قانون تكدي گري جرم محسوب مي شود و در صورت داشتن شاكي خصوصي نيروي انتظامي موظف به جمع آوري متكديان است. مهمترين عاملي كه باعث مي شود تا متكديان نتوانند حرفه خود را ترك كنند عادت است. مردم نيز بنا به يك سنت ديرينه، عادت دارند به متكديان صدقه بدهند در حالي كه اين اقدام باعث تن پروري و ترغيب افراد به سمت تكدي گري مي شود. تا زماني كه صدقه دهنده باشد، صدقه گيرنده هم وجود دارد. در واقع اين متكديان كه اختيارشان دست ديگري است، تنها روزگار مي گذرانند. زندگي برايشان حول محور، نفس كشيدن مي چرخد. آنها از زندگي توقعي ندارند يا اگر هم دارند، اميدي به برآورده شدنش ندارند. اين گوشه اي از واقعيتي است كه با آن زندگي مي كنيم، اما هر روز بي تفاوت از كنار آن مي گذريم. راستي چه كسي بايد به اين وضع سر و سامان دهد؟ پايگاه امن آنها كه به اميد يافتن شغلي و رسيدن به رفاهي حتي در حد خوردن و خوابيدن، ديار فقرزده خود را رها مي كنند و آواره خيابان هاي بي پايان شهر مي شوند، كجاست؟ چه كسي بايد آنها را دريابد؟ اگرچه تكدي گري در همه جاي شهر وجود دارد و تقريباً مي توان گفت، هيچ مرجعي خود را مسئول رسيدگي به اين قضيه نمي داند و براي رفع آن گامي بر نمي دارد و اقدامات انجام شده هم از حد حرف و شعار فراتر نمي رود