روابط عمومی در اتحاد ملی و انسجام اسلامی در وهله اول دنبال آفرینش تحرک،شور،امید و مشارکت فکری مردم در فرآیند توسعه و ایجاد زمینه برای مشارکت فیزیکی در مراحل بعدی است.

به تعبیر دیگر،روابط عمومی در محقق نمودن این شعار به دنبال هدایت افراد به سمت" توده تنها" نیست تا افرادی تأثیر پذیر باشند و خودشان را با جماعت همرنگ سازند بلکه هدف روابط عمومی بعنوان یکی از مراکز پخش پیام در سطح جامعه،هدایت افراد به سمت مشارکت فکری فعال در امور اجتماعی،ابراز واکنش در برابر پیام های روابط عمومی و اظهار نظر در این خصوص است تا روابط عمومی،فعالیت های خود را با افکار عمومی هماهنگ سازد.

کار دیگری که روابط عمومی در اتحاد ملی و انسجام دارد کمک به ایجاد ارتباط واقعی ،تنگاتنگ و اصولی بین ملت و دولت است. از آنجا که در اتحاد ملی و انسجام،تکیه بر نهاد های منسجم تا افراد است،لذا در عملکرد نهاد ها برای توسعه،سطح اشتراک عمومی حائز اهمیت است.

در این میان روابط عمومی بعنوان یک پل ارتباطی مهم جلوه گر شده و با تبادل اطلاعات میان ملت و دولت،اطلاعات آنها از همدیگر را بهنگام و ملموس می سازد. جلب مشارکت مردم،کارکرد دیگر روابط عمومی در اتحاد ملی و انسجام اسلامی است. دراینجاست که کارگزاران روابط عمومی در نقش بازیگران سیاسی ظاهر می شوند و ارتباط خاصی را بین دولت و جامعه برقرار می کنند که می توان از آن به نام " ارتباط سیاسی " یاد کرد.

یکی از شیوه های مشارکت،نظر خواهی است که از ارکان روابط عمومی محسوب می شود، سنجش افکار عمومی این امکان را فراهم می آورد تا روابط عمومی،دیدگاهها مردم را در اختیار مدیریت سازمان و برنامه ریزان قرار دهد و از این طریق،نظارت مردم در تصمیم گیری ها دخالت داده شود.

روابط عمومی از این طریق به افزایش میزان مشارکت مردم در امور کمک می کند و می توان اینطور بیان نمود که روابط عمومی از طریق ایجاد امکان مشارکت عمومی مردم در امور مربوط به خودشان نقش بارزی را در تحقق اتحاد ملی و انسجام ملی ایفاد می کنند.

 نقش روابط عمومی در این خصوص به ویژه در شرایطی که جامعه در حال پیمودن دوره گذر از مرحله رشد اقتصادی به مرحله توسعه باشد،بارزتر و پررنگ تر می شود چرا که نیل به توسعه بدون مشارکت فعال مردم میسر نمی شود.