چاپ خبر

»تمام نهادها و سازمان‌هاي مرتبط از جمله مخابرات، شهرداری، بهداشت و درمان، محیط زیست، سازمان‌های نظامی و انتظامی صاحب حق‌اند، اما شهرداری نقش اول را دارد.

به گزارش البرزمختار آقاملایی - كارشناس ارشد تكنولوژي‌هاي جديد شركت ارتباطات زيرساخت - دست‌نوشته‌اي ارسال كرده‌است كه متن آن در وبلاگ تجديدنظربشرح  ذيل منتشرشده است :

 موضوع توسعه شبکه‌ تلفن‌همراه در کشور اکنون به گونه‌ای پیش می‌رود که علاوه بر اینکه به اصل مالکیت زیرساخت‌های مخابرات ملی به دليل عدم استفاده كامل از آن‌ها و تمايل به ايجاد زيرساخت موازي بر روي زمين ضربه مي‌زند مشکلات جانبی دیگری هم به دنبال دارد. اکنون دو اپراتور و يك پيمانكار در توسعه تلفن همراه وجود دارد که عبارتند از شرکت ارتباطات سیار، اپراتور ایرانسل و پيمانكار تالیا که هر سه آنها باید مقید به اصول و قاعده حداقلي زير باشند.

 1- از بک بن (backbone) مخابرات ملی استفاده کنند (بک‌بن عبارت است از شبکه خطوط انتقال پر ظرفیت مخابراتی که فقط ترافیک اطلاعات را بین ايستگاه‌ها و شبکه‌های فرعی یا دسترسی جا‌به‌جا می‌کند و به دو صورت بک‌بن راه دور (long haul backbone) و بک‌بن شهری (metro backbone) تعریف می‌شود).

 2-خودشان بک بن نسازند بلکه از بک بن ملی بطور موثر استفاده کنند. در مقیاس جهانی که توسعه ارتباطات و مخابرات منطبق بر روند فناوری (trend of technology) است، بک‌بن‌ها روی محیطهای عایق شیشه‌ای یا فیبرنوری ایجاد می‌شوند که ظرفیت حمل اطلاعات فوق العاده بالا دارند به عبارت دیگر عرض باند کافی را در اختیار شبکه‌های فرعی می گذارد كه امروزه الاستيك و نشكن شده‌اند.

 به علاوه با استفاده از آنها آلودگی زیست محیطی، تشعشع و انتشار امواج و زیانهای ناشی از آن وجود ندارد به دلیل اینکه به صورت کابل در زیر زمین قرار می گیرند و زیبایی شهر را متاثر نمی کند و ..... ظرف بیست سال گذشته شرکت مخابرات کشور برای بک‌بن شهری و بین شهری سرمایه گذاری هنگفتی انجام داده است، به این دلیل می طلبد که اپراتورهای تلفن همراه طوری هدایت شوند که به طور بایسته‌ای از آن استفاده نمایند و به علاوه اشراف اپراتور ملی بر دیگر اپراتورها کاهش نیابد و تبعات زیان بار جانبي نداشته باشد. برای وضوح بيشتر موضوع بايد گفت كه با وجود شبکه بک‌بن شهری قوی زیر زمینی، گسترده و پرظرفیت استفاده از دکل‌های بلند دو منظوره برای آنتن BTS و آنتن مایکرویو (که برای اتصال بین سایت‌های BTS به کار می رود) غیر موجه است. می‌توان آنتن‌های کوتاه و ظریف فقط برای BTS نصب نمود و اتصال بین آنها را با استفاده از شبکه زیر زمینی کابل‌های فیبرنوری، کابل‌های فلزی، سامانه‌های دسترسی و .... تامین نمود.

به علت وجود شبکه گسترده زیر زمینی كابلي می‌توان انواع توپولوژی‌ها و پشتیبانی‌ها را برای خطوط انتقال بین سایت‌ها در اختیار اپراتورها قرار داد. با این کار دیگر به دکل‌های مرتفع، با چندین تن فلز احتیاج نیست، زیبایی شهر حفظ می‌شود، تشعشع امواج فرکانس بالای مایکرویو و اثرات زیانبار ناشی از آن نيز حذف و اکو سیستم محیط زيست حفظ می‌شود، یونیزاسیون اطراف آنتن‌های مایکرویو (که می‌تواند نقش کاتالیزوری در ترکیب آلاینده‌های شهری مثل تهران را داشته باشد) دیگر وجود نخواهد داشت. طیف فرکانسی که سرمایه ملی است به نفع نظام حفظ می شود و در اختيار كشور باقي مي‌ماند. امروزه در دنیا جزء الزامات است که اپراتورهای شبکه ساز، توسعه منطقی و سالم انجام دهند و در اینجا نیز باید همان مشی (بجای نصب سریع آنتن‌های مایکرویو که مخصوص زمان‌های اضطرار و حوادث غیر مترقبه است و فناوری روز محسوب نمی شود) دنبال شود.

 بديهي است که باید بر کار اپراتورها چه دولتي و چه خصوصي نظارت چند بعدی صورت گیرد. به عنوان يك مثال، با روش توسعه حاضر اگر فرض کنیم برای به روز رسانی تلفن‌همراه در تهران بزرگ ده هزار سایت مایکرویو نیاز باشد و آنتن‌های هر سایت فقط ۴ متر مکعب هوای اطراف خود را یونیزه کنند (کاتالیزور ترکیب آلودگی ها) ۴۰ هزار متر مکعب هوای یونیزه بالای سرمان داریم. آیا واقعا توجیهی دارد؟ به عنوان كارشناس فني تكنولوژي هاي جديد و استانداردهاي مخابرات در شركت زيرساخت پيشنهاد مي نمايم كه متولیان مخابرات ، محیط زیست، شهرداری ، بهداشت و درمان، سازمان‌هاي نظامي و انتظامي و.... که هر کدام از جهتی نماینده پاسداری از وظایف سازمانی خود به نفع منافع ملی هستند مخصوصا شهرداری تهران که نماد اندیشه فرابخشی برای آسایش شهروندی است تدبیري امر نمایند تا با وجود گزینه‌های سالم‌تر، فنی‌تر و منطبق با آينده فناوري از این اقدامات جلو گیری شود و اجازه ندهند شهرهاي كشور با شيوه‌هاي زمخت ، قديمي، پر دردسر و ناسالم زير پوشش شبكه تلفن همراه برود.

مخلص کلام این است که برای شهر تهران ايجاد کمربند ایمنی عاری از تشعشع امواج فرکانس بالای مایکرویو(که بی جهت و با شتاب توسط اپراتورها و پيمانكار ارتباطات سيار گسترش می‌یابد) در شعاع صد کیلومتر از مرکز شهر و در شهرهای دیگر به تناسب تراکم جمعیت و و ضريب توسعه شهري بيست تا پنجاه کیلومتر حداقل انتظار است. در فرهنگ ارتباطات امروز، كاربرد مایکرویو برای مراکز پر جمعیت امری منسوخ شده است .

خوشبختانه برای شبکه ما که امروز هیچ گونه اضطراری وجود ندارد، لازم است آنچه را که قبلا نیز ذیل اضطرارهاي كنترل بازار، ايجاد توازن عرضه و تقاضا، آماده نبودن شبكه كابل زير زميني و مواردي از اين دست نصب شده است، ماندگار نشود و در فرایند بهینه سازی جمع آوری شود.